Stranddag

Wat is er allemaal te doen op de boot: een gewone dagindeling bestaat uit eten, shows, shoppen en gokken lijkt het wel. Met de laatste twee houden we ons niet echt bezig, maar de eerste twee des te meer. Het eten aanbod is werkelijk uitbundig: je kunt hier kiezen uit eten in het restaurant met elke dag een gevarieerd menu en de vaste Carnival-classics gerechten, maar je kunt er ook voor kiezen om te gaan eten bij het buffet, de grill, pizzarestaurant, sushirestaurant, Mexicaanse buritos, visgerechten, sandwichbar en een ijsstation. Voor het ontbijt kun je in het restaurant gaan eten of kiezen voor het buffet, wat wij toto nu toe hebben gedaan. Het leukste is eigenlijk nog wel om te bepalen waar de bootmedewerker vandaan komt, want er werken hier ik weet niet hoeveel nationaliteiten op de boot. Er schijnen ook 3 Nederlandse medewerkers te zijn, waarvan we er eentje hebben ontmoet.

Iedere ochtend en avond is er een concert op het grote scherm bij het zwembad, vanochtend hebben we dus zitten loungen bij Diana Krall en eergisteren bij een concert van Tina Turner.

Vanavond is er in het grote theater een magieshow, waar we van plan zijn om naar toe te gaan. Het zijn dan echte Las Vegas taferelen. In het theater passen denk ik wel een mannetje of duizend tegelijkertijd. Het wordt vanavond een dinershow, maar ik denk wel dat we daarvoor nog een pizzapuntje naar binnen stouwen. Minpuntje is wel dat we op dek 6 slapen en onder ons op dek 5 de disco en karaokeafdeling is. Gisteravond ging de disco door tot 3:45 uur. Als je dan wakker wordt is het moeilijk weer inslapen.

Onze cabinsteward Salvador maakt het ons echt heel gemakkelijk. Elke ochtend om een uur of 8 wordt onze kamer schoongemaakt, handdoeken ververst en de bedden opgemaakt en dan om een uur of 6 ´s avonds nogmaals. Vaak maakt hij dan ook een handdoekendier voor op ons bed. We hebben eergisteren een rog gekregen (heel toepasselijk omdat we de volgende dag met roggen gingen zwemmen) en gisteren een relaxte hond. We hebben nu zelf een boekje gekocht met allerlei dieren en die zitten Kiki en ik nu hevig uit te proberen.

Engelien voelde zich weer belabberd vanochtend, maar zodra ze buiten is gaat het een stuk beter. Lekker vandaag naar ons privé-eilandje dus, waar we gaan genieten van een eigen huisrif om te snorkelen en ook hebben ze een museumpje over Honduras en een dierenopvangcentrum met jaguar, ocelot en een boel apen.

2011-03-02

IK HEB HET OVERLEEFD.

Na een rotte nacht van slecht adem kunnen halen en gebonk in m´n oor van de muziek die tot een uur of 4 vanochtend doorging en ons hele bed + kussens liet vibreren, redelijk moe opgestaan. Dat er muziek bestaat die je hartslag nabonkt zeg..Ik schrok me een hoedje. Toen ik eenmaal goed wakker was kon ik het plaatsen. Verder nog gedroomd over een rat die wel erg groot was.

Ik was nog ietwat suf en niet mezelf aan het ontbijt. Ik had inmiddels ook pijn in m´n rechteroog gekregen en ik werd het een beetje zat allemaal. M´n kop zit zo dicht bij tijd en wijle.

Vandaag ging ik voor het eerst van boord. Terwijl Bart en Kiki precies wisten wat er ging gebeuren was voor mij alles nieuw. En dan niks uit handen geven en toch de boel controleren. Tas inpakken, tijden checken, horloge checken. Nou daar gingen we dan eindelijk. Naar dek nul en er uit. Door de check. Met je kaartje uit checken, op de foto en naar buiten de hitte in. Dan werd het lopen naar het gedeelte waar Carnival een reeks winkels had. Ze hadden er een boel mensen neergezet om ons te splitsen in de verschillende uitstapjes. Je krijgt dan een bandje om met daarop waar je bestemming is en dan naar het volgende punt waar je opgehaald word. Van daaruit gaan we naar een boot. Ja je leest het goed … een boot. Maar Engelien is erg snel zeeziek!! Ja die gedachte was ook bij me opgekomen maar wat moet dat moet. Even een grens over. Ik hou me ook staande op de Carnival Valor als het wat onrustig is dus waarom dan dit niet.

Gisteravond was het aardig wiebelig op de boot. Als ik rustig zat of lag ging het wel maar dat lopen hè. En iedereen maar goed bedoelt zeggen dat je met het schip moet meebewegen. Maar als het schip omhoog gaat en ik op de trap naar beneden moet is het toch even niet leuk. Maar goed. Het ging. Alles gaat, dus deze boottocht ging ook hield ik mezelf voor. Het bleek een grote jacht te zijn maar dan open. Er konden een reeks mensen op. Ik ging in het midden zitten . Ik heb een joekel van een witte zonnehoed, een bril + een zonnebril. We gingen dit varkentje eens even wassen.

Klaar voor de start af… In het midden zitten. Zonnehoed naar beneden houden zodat ik niks zie als alleen de tenen van de mensen voor me. Motor 1 gaat aan, motor twee en hij trok zachtjes op en ging harder en harder. Jeetje hoeveel gas kan dit ding geven zeg. Het jonge stel tegen over me hebben geen idee van wat er bij mij gaande is en vragen me nog een foto van hun te maken. Huppekee, klik en vriendelijk lachen. Nee, graag gedaan hoor. Het was een wezenloze knetterherrie maar ik voelde niks. Misschien even wachten op open water. Nog niks. De hele rit van een kwartier helemaal niks. De overbuur vraagt aan Bart wat er met z´n vrouw is. Ze vond het wel vermakelijk geloof ik. Maar dat hebben die Amerikanen al gauw hoor. Toen we na een kwartier aanlegde zei ze lachend…Je hebt het overleefd. Via ons komen Moeder en dochter die tegenover Bart zitten aan de praat met het jonge stel tegenover mij en blijkt dat ze praktisch buren zijn geweest van elkaar. Een Amerikaan vraagt ook altijd waar je vandaan komt en ongeacht wat je antwoord vragen ze of je die en die dan kent. Als we dan nee antwoorden kijken ze je heel vreemd aan. Hier zijn er altijd leuke spontane en gezellige antwoorden. Wij Nederlanders zijn te nuchter voor zulke praat. Ik moet er om lachen maar moet ook van de boot af dus moet ik opletten. Een zonnehoed en twee brillen maakt me redelijk bijziend moet ik zeggen. Ik loop erg in m´n nopjes het eiland op waar we die middag gaan vertoeven. Het is een klein eiland waar gesnorkeld, gedobberd en gezond kan worden. We eten er eerst een lunch en gaan dan de zonnebedden op en die twee gaan snorkelen. We hebben water en ice tea gekregen, maar ik krijg er maagpijn van en ga zitten boeren. Dat is wat later met een flesje Gatorade opgelost. Bart en Kiki krijgen ruzie tijdens het snorkelen. Ze zijn een eind van de kant af. Het zijn twee stipjes voor mij maar ik hoor Kiki duidelijk roepen naar haar vader dat ze nu naar mama wil en Bart schreeuwt iets onverstaanbaars terug. Hij stuurt haar naar de kant maar dat doet ze toch niet en dan wordt hij nog bozer. Dat helpt en ze zwemmen getweeën weer verder. Ik hoor later dat het probleem was dat Kiki van alles zag wat erg mooi was en dat aan haar vader wilde laten zien, maar dat papa haar niet hoorde en dat vond ze niet leuk. Bovendien wilde papa dat ze niet zo wild naar hem toe kwam zwemmen, want als hij net wat moois zag joeg Kiki het weg. Oh, oh, laten gaan Engelien. Ze moeten het zelf uitzoeken. (Bart: ik heb haar gezegd dat deze houding alleen maar negatieve energie geeft en daar heb ik geen zin in tijdens mijn vakantie. Dus of nu nar mamma en niet in je eentje zwemmen wat ze deed of lekker verder zwemmen en genieten van de mooie vissen en koraal. Gelukkig koos ze voor het laatste). Het gaat verder ook goed. Als ze uit het water zijn duikt ze zelf aan de kant er nog even in en gaat later krabbetjes zoeken en een zandkasteel bouwen. Ja je bent tien en dan hang je er net tussen in. Ze kan heel groot doen maar aan de andere kant kan ze ook nog zandkastelen bouwen.

De bootreis terug ging net als heen heel goed ik heb zelfs naar achteren gekeken. Het leek wel een zware speedboot zoveel golfslag maakte we. Bart hield Kiki vast want die zat op het laatste zitje. Voordat we gingen varen zaten moeder en dochter te bellen met de telefoon van dochterlief. Iemand vroeg haar wat dat nou kostte. Oh dat interesseerde haar niet zo, de telefoon is van m´n ex moet je weten.. Veel klaterend gelach tot gevolg. Ze kreeg aan de lijn wie ze wilde, gaf hem over aan haar moeder die half buitenboord moest hangen. Haar dochter hield haar binnenboord door de rand van haar moeders korte broek vast te houden. Ze waren allebei maatje XXL en hadden het vreselijk naar hun zin. Welke Amerikaan eigenlijk niet.

Als we terugkomen aan de kade ligt onze reus op ons te wachten. De steiger is een flutdingetje vergeleken bij de boot. Hoe is het mogelijk dat de steiger dat houdt! Er hangt een meneer helemaal boven over z´n balkon. Hij is een stip op het grote ding. Mensen lopen naar de incheck. Er staan een spleetogige dame met een stem al een misthoorn te roepen wat we moeten doen. Zonnehoeden af en zonnebrillen af. Je pas door het apparaat halen en door de check je tas laten checken. Alle mensen schuiven achter ons aan terwijl er een rij naast ons leeg is. Iedereen kuiert achter elkaar aan. Er wordt hun gezegd wat te doen en dat doen ze. Aan de kade brult een menigte in een open bar TEQUILA op de befaamde song met die naam. Je hoort ze joelen. Zo dronken als een tor en dansend op de bar zal dat wel weer een paar hangovers geven ben ik bang.

We lopen gelijk door naar de kamer waar alles uit gaat en de douche aan. Als Kiki uit de douche komt heeft ze hoofdpijn. Oh, dat was dus ietwat veel vandaag. Ik heb haar met nat haar in bed gestopt en een flesje vruchtenpulp. Als we terugkomen van het halen van pizzaslices en drinken slaapt Kiki. Met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Die hebben we laten pitten en later wakker gemaakt meen nieuwe warme punt pizza en koude sap. De hoofdpijn was over en ze kon ook nog wel naar de show vanavond. Vanavond is er namelijk een goochelshow met showdansers in het grote theater.

Al met al een geslaagde dag. Ik heb lekker vrij kunnen ademen daar buiten. Een heerlijkheid want ik heb nu al weer maar 1 neusgat open. We gaan er weer voor. Morgen naar een Maya tempel. We gaan met een boot en een auto…. We zien het wel. Tot gauw.

P.S. Morgen waarschijnlijk de foto´s van vandaag