Belize
Wat een dag, wat een dag. Maar eerst gisteravond. Kiki was thuisgekomen met hoofdpijn en heeft na een uur slapen een pizzapunt op en sap en toen kon ze wel weer. Er was immers een show in het theater. En we gingen dus. Een magic show. Het begon wat stroef met een trucje waar we zelf bijna konden zien hoe het ging met een kaart raden en daarna eentje met een munt en een ballon. Maar gaandeweg werd het leuker en hebben we gelachen. Er waren zelfs trucs die we niet thuis konden brengen. Twee kinderen moesten naar voren komen in de leeftijd 9 en 8 jaar. Een jongen en een meisje, wat werden die in de zeik genomen zeg. Alles doen wat hij zei en dan voor paal staan. Ze konden het hebben. Zo ook een vrouw die op vakantie was met een vriend. Niks geen vaste relatie maar een vriendschappelijke vriend. Ja, ja..dat werd eens goed uitgemolken en dat was wel erg leuk. Ze had ook nog eens een bril dussss.. Nee het werd nog leuk. Om half 10 waren we binnen in de hut en moesten we als de sodekatrijn gaan slapen want vandaag was het vroeg uit de veren.
Ik had een raar gevoel over vandaag. Een raar gevoel over het verschil van de excursies die je via Carnival Cruises boekte en de excursies die mensen via een ander boekte. Volgens mij lag dat gevoelig. We liepen op tijd naar beneden om op dek nul de vroegste tenderboot te pakken. We moesten op tijd weg om de Maya-tempel goed te kunnen bekijken. Maar beneden werden we naar boven gestuurd naar een koude aircoruimte helemaal voor in het schip terwijl we achterin de Tenderboot moesten pakken. De groep mensen werd gesplitst in mensen die via Carnival geboekt hadden en de mensen die besloten hadden om via een andere aanbieder te boeken. Wij dus, want de tempel die wij wilden zien had Carnival niet eens in hun aanbod, dus hoe was het naders mogelijk geweest. Vanaf toen ging het een beetje niet goed eigenlijk. In de koude ruimte wachten op een oproep om een sticker te halen. Toen de run op stickers voor de eerste, tweede en…… Zware discussies wie er eerst was. Ik werd misselijk. Ze hadden de funniest home videos aangezet om ons te kalmeren, maar er waren een paar mensen die goed in de zorgen zaten. Te weinig tenderboten en mensen met een vroege excursie en een Tenderboot nummer 12 of meer. Het was al 25 minuten naar de wal varen waar nog de loop naar de tenderboot bij kwam + het boarden. Zenuwen alom.
Bart kreeg het voor elkaar om op boot nummer 2 te komen en met dat we om 09:15 uur (in plaats van de geplande 8 uur) naar beneden liepen zakte de misselijkheid langzaam. Ik was op het bot toe koud geworden en werd naar beneden weer warmer. Eenmaal op de boot heel rustig aan gedaan en op mezelf ingesproken. Het ging fantastisch en aan wal was alles weer koek en ei. De mensen waren er rustig. Het was ook niet druk op de pier in Belize en de reisorganisatie deed er alles aan de boel zo gesmeerd mogelijk te laten verlopen en dat deed het ook. Bart had het zwaar gehad. De uitleg was onvoldoende en zeer onduidelijk geweest aan boord. En hij heeft tot twee keer toe bij het personeel gestaan om uitleg. Hij was er echt moe van en dat gebeurt er dan als je niet tegen onrechtvaardigheid kan. Het neemt scheppen energie.
Stukje verder van Bart:
Zo, Engelien en Kiki zijn vanavond naar de dansshow en ik doe het even rustig aan in de hut. En ik ben nog niet begonnen of de dames komen alweer terug: het theater waar ze vroeg naar toe waren gegaan om een plaatsje te bemachtigen was nog niet open.
Na de incheck bij de touroperator in Terminal 1 zijn we met 7 man in een busje gestapt bij Junior, die ons meteen volstouwde met informatie over Belize. We weten nu dus bijvoorbeeld dat er in het hele land 10 stoplichten zijn, waarvan er eentje niet werkt, want die is na de laatste storm niet meer gerepareerd. Je ziet het: allemaal nuttige informatie waar je wat mee kan voor je spreekbeurt. Na ons de garantie gegeven te hebben dat we voor onze laatste tender om 16:15 weer terug zouden zijn, gingen we op weg naar het overstappunt voor de boot. Na een uur rijden over een van de 4 highways in Belize (ja, je komt nog eens wat te weten met zo´n chauffeur) stapten we op een boot. De bestuurder hiervan was volgens mij een oude Maya, die er duidelijk plezier in beleefde om de speedboot zo hard mogelijk door de bochten van het mangrovebos te sturen. Ik hield mijn hart al vast voor Engelien, maar die schreeuwde me gelukkig na vier bochten al toe dat dit toch wel heel leuk was. Na weer een uur in de boot, waarbij we moesten afremmen voor lokale vissersbootjes en harpoenjagers met een snorkelmasker op, kwamen we bij de Maya-site aan. Eerst ging iedereen rennen voor de toiletten, maar daarna kregen we een heerlijk lunch met kippenbouten (voor de dames, want pappa houdt nog steeds niet van kluiven), heerlijke salades en gebakken banaan en verse stukken papaya.
Na deze maaltijd op pad gegaan door het oerwoud, waarbij bij iedere bom gestopt werd om er iets over te vertellen. Hartstikke interessant. Hierna kwamen we bij de eerste tempel aan, waarbij sommigen meteen als een bezetene omhoog gingen klimmen om er dan halverwege achter te komen dat het toch wel erg steil was met deze hitte. Kiki heeft het gehaald tot halverwege de grote trap en kwam toen weer naar beneden. Ik ben nog tot het eerste plateau gekomen voor de foto, maar verder ook niet. Na deze tempel nog bij een andere imposante Jaguar-tempel wezen kijken en toen was het alweer tijd om naar huis te sjezen met de boot. En weer werd elke boot die in het vizier verscheen ingehaald. Aan het einde stond Junior ons weer op te wachten en werden we na een korte rondrit door Belize City weer afgeleverd bij de haven voor de terugreis. Deze ging gelukkig wat gesmeerder dan de heenreis.
Vanavond wezen eten bij het buffetrestaurant en nu is het wachten op de grote Vegas-dansshow in het Ivanhoe Theater.
Veel plezier met de foto´s.
