Tweede volle dag op zee

Zondag 27 februari 2011

Wie vandaag opgestaan is in de hoop vanaf zijn balkon op 17 hoog een mooie zonsopgang te zien over de baai kwam bedrogen uit. Ik dus….op de geplande tijd wakker geworden (06:20 uur) en toen bleek dat de zon net om het hoekje van het hotelgebouw opkwam. Geen zonsopgang dus. Maar dat mocht de pret niet drukken…zelfs niet toen bleek dat we een extra ontbijt moesten betalen, terwijl we duidelijk een suite met twee slaapkamers hadden geboekt. Waarom dan maar aan twee personen een ontbijtje aanbieden in de prijs. Zelfs niet toen bleek dat we voor een doodgewone thee nog twee dollar moesten neerleggen, want dat was niet inbegrepen in het ontbijtbuffet.

We kregen gelukkig uitstel om uit te checken tot twaalf uur, waardoor we genoeg tijd hadden om nog even medicijnen in te slaan bij Walgreens. Zonde dat we de auto al hadden ingeleverd, want anders hadden we via de drive-in apotheek kunnen gaan. Ook wat eten en drinken voor onderweg op de cruise ingeslagen en toen weer terug naar Engelien in het hotel.

Om exact 12 uur stonden we beneden en zijn we met de taxi naar de haven gereden waar we verwelkomd werden door een vrolijk lachende porter. Na onze koffers aan hem toevertrouwd te hebben zijn we in de check-in hal achteraan de rij aangesloten. Paspoort en boardingpascontrole en toen onze kamerkeys opgehaald. Na een welkomstfoto naar het schip en daar alsnog een foto ter controle van de passagiers. Deze gebruiken ze intern om te controleren dat diegene die het schip opkomt ook daadwerkelijk diegene is die daar hoort te zijn.

De kamer was nog niet helemaal schoongemaakt en de lunch was op dek 9, maar daar was het zo druk dat we er eigenlijk alleen onze “unlimited soda en juice”-pass hebben gehaald samen met een te gekke Carnival-beker. We zijn als volleerde bartypes alleen vandaag al 5 keer langs de bar geweest om de bekers te laten vullen.

Daarna naar de kamer 6445 op dek 6, waar we begroet werden door Salvador, onze cabinsteward tijdens de reis. Een leuke kamer met balkon, waar je boven verwachting ook nog redelijk goed je benen kunt strekken als je in de stoel zit. Uitzicht nu nog op de Miami skyline, maar rond 4:30 was het dan zover dat we vertrokken. Eerst moesten we echter nog deelnemen aan de verplichte safety-instructions op ons verzamelpunt G op dek 4.

Na een beetje het schip te hebben verkend en behoorlijk te zijn verdwaald (sommige dekken kun je wel helemaal over van voor naar achteren en andere dekken weer niet) zijn we gaan zitten in het Lincoln-restaurant op dek 4. Daar werden we keurig netjes naar een tafeltje geleid door Jerry uit Peru en hebben we genoten van een a-la-carte-menu. Kiki had een lasagna, Engelien en ik als voorgerecht een gemarineerde zalm en Engelien als hoofdgerecht een Talapia-vis en ik een biefstukje. Als nagerecht Engelien thee en ik een crème-brulée. Kiki zat al hevig te gapen en Engelien hield het ok niet meer na 3 Alvedonnetjes vandaag, waardoor we naar de cabine gegaan zijn. Ik ben met Kiki nog even naar dek 9 gegaan en daar kwamen we er achter dat daar rosie´s restaurant en de pizzeria zitten die 24/7 eten verschaffen. Ook de bar daar is de hele dag open om onze Carnival-bekers bij te vullen.

Toen we terugkwamen had Salvador onze kamer netjes opgeruimd (dat doet hij om 8 uur en om 18 uur iedere dag) en had hij een soort van zeeleeuw gemaakt van de handdoek (zie foto). Vanavond lekker slapen en morgen een dag op zee om de rest van de boot te verkennen.

Hier Engelien, 2011-02-28

Nou je valt echt van de ene in de andere verbazing. Wat mensen doen, hoe mensen doen en waarom.

We glijden over een rustige zee. Het is bijna lunchtijd terwijl jullie aan het avondeten gaan beginnen. M´n neus en kop zitten volledig dicht van de rotte airco. M´n darmen zijn oké en de zeeziekte ook .. Maar die airco. Misschien moeten we even naar de ziekenboeg om te vragen of ze iets hebben want ik word er erg moe van. Buiten gaat het wel, maar daar is het heet en rumoerig. Ik kan me nog herinneren dat ik op de vakantie naar Rimini zelfs m´n stem verloor. Het was een busreis, de bus hebben we na aankomst niet meer gezien en het ging zienderogen beter met me. Hier zit ik vast aan de hut.

De mensen zijn bijzonder. Iedereen praat met iedereen. Alle Amerikanen lijken een beetje euforisch, buiten zichzelf van enthousiasme en het gros heeft geen alcohol op. Waar heeft u die flesjes vandaan, is het water koud en een zenuwachtige moeder die zich verontschuldigd dat haar zoon op het verkeerde knopje heeft gedrukt en die gelijk word gerustgesteld. We zijn op vakantie hoor. Heel relaxed. Het eten is heerlijk aan boord en aan honger schort het me ook niet. Ik zit lekker te bikken.

Mensen zitten hier in de zon te bakken met trossen juwelen aan. Je ziet wat oudere bodybuilders die wat slecht afgetraind zijn. Blije kinderen en niet gek te krijgen papa´s en mama´s. Maar ook kunsttieten, hotpants en vooral veel blote lijven. En dan die vervelende griet die bij de safetyregulation al dronken kwam opdagen en die knul met z´n Jamiroquaimuts op die me nogal ADHD-erig leek kwamen we ook al een keer dronken tegen in de ochtend.

Ik ben in de val getrapt van het bekritiseren van Kiki. Ik had nog zo gezegd toen ze nog klein was er me van te weerhouden iets te zeggen als ze iets aanheeft wat in mijn ogen vreemd is. Geen boe en bah zou ik zeggen. Vandaag moesten er sokken in de sandalen. De sokken trekt ze dan halverwege haar kuit op. Iets wat mij doet denken aan die nerts vroeger met hun witte sokken in mocassins met een kwastje op de voorschoen. Ik zei er wat van en toen ging ze huilen. Ze mag toch zeker zelf wel beslissen wat ze zelf leuk vindt om aan te doen? Zei ze nog. Verdorie. Oppassen en niet meer doen.

Kiki heeft inmiddels een hondje gekocht op het schip en ik een zonnehoed. Het hondje gaf commentaar van papa. Zo´n suf ding. Ik heb hem waarschuwend aangekeken. Ze hadden ook nog nagellak. Ik had al paarse nagellak gekocht maar waar dat gebleven is mag Joost weten. In de zon wordt deze nieuwe nagellak rood en uit de zon is het gewoon roze. Twee voor 1. We hebben ook antihistamine tabletten gekocht dus ik zit wat dronken te typen, maar dat mag de pret niet drukken. We varen nu net om Cuba heen en de zee is wat ruwer geworden toch gaat het nog steeds goed. Ik neem zo nog een antihistaminepil want ik ga toch niks meer doen na het eten. Bart en Kiki zijn een rondje aan het doen en nemen drinken mee, daarna eten en dan ga ik maar weer liggen of even op het balkon zitten. Ik lijk wel tachtig. Maar de ergste verstopping in neus en hoofd is weg.

Ik was vast van plan geweest de Oscar uitreiking niet te missen. Hij werd potdosie uitgezonden via een bioscoopbeeld op dek 9 en alles waar ik gisteravond aan kon denken was hoe snel ik m´n bed in kon komen. Nou is het geen ramp maar toch.. Niet meer plannen dus en gewoon lekker doen wat het moment me ingeeft. Ik mag ook niet te lang typen want dan gaat m´n rug vastzitten.

Groetjes van een tachtig jarige muts.

Oja en op de morning show kwam de vraag welk beest 150 jaar oud kan worden. Er werd gelijk geroepen: mijn schoonmoeder. Vreemde humor.

2011-03-01

Bart en Kiki zijn stingrays aaien en schildpadden aanraken en ik zit alleen op deze grote boot. Voordat ik ga uitleggen waarom, eerst even diegene die zich misschien wat in hun hoofd gaan halen geruststellen. Ik voel me rot, maar veel beter dan gisteren. Uit voorzorg heb ik besloten deze eerste uitdag thuis te blijven zodat ik vanaf morgen gewoon meekan.

Ik heb een rotte nacht achter de rug. Ik ben gisteren begonnen met anti histaminepillen. De volle kop werd dragelijker maar nu liep ik al een dronken lor over het schip. Het was niet erg om op deze manier dronken te zijn. Van alcohol ben je dan ook zo ellendig maar hiervan niet. We waren bij de scheepsverpleegster geweest maar die raadde me aan om voor 90 dollar toch maar even naar de dokter te gaan. Flauw, want met mijn hoofd hoorde ik duidelijk 19 dollar. Bart vond in de winkel echter de antihistamine pillen en dat was het waard te proberen. Ik zit nu aan de natuurlijke antistresspillen, natuurlijke overgangspillen, m´n Salofalk + de klysma´s en daarnaast heb ik een homeopatisch spuitertje voor m´n keel gehad (die daardoor helemaal over is), ik heb nog Amerikaanse Strepsils met lidocaine voor het geval dat en dan die antihistamine pillen. Om m´n polsen zitten de acupressuurbandjes tegen zeeziekte, gut wat voel ik me een sufferd zeg....

We hebben gisteravond Gulivers reizen gekeken met Jack Black. Een leuke film. Ik had dubbele pret want ik zag het dubbel. Ik was helemaal koud na de film en heb warm gedouched. Daarna hop het bed weer in. Zo tegen 24.00 uur wakker geworden badend in het zweet. Ondanks dat m´n klysma er in zat er nog een zetpil Alvedon achteraan gegooid. Toen die ging werken toch nog wat geslapen met een normalere lichaamstemperatuur. Ik moest wel door m´n mond ademen want m´n neus zat dicht en zo nu en dan een slokje drinken nemen want m´n strot was zoooo droog...maar verder dus beter.

Ik kan jullie zeggen dat met zoveel pillen en op zee vertoeven m´n haar in de krul heeft gezet. Niks mee te beginnen. En wat niet kan dat kan niet dus laten we het zo. Ik ben het schip rond geweest want het is lekker rustig nu. Ik heb wat foto´s gemaakt van onze reus en de reuzen die naast hem liggen. Ik begrijp nu wat meer waar wat zit en hoe er te komen. Een kind doet de was. Over was gesproken misschien kan ik er 1 draaien… Eerst zo maar eens een zetpil zetten en nog wat gaan liggen. Ze komen om 9.00 uur de balkonnetjes doen tot half 1 dus daar mag ik niet op. Geen nood dus zat andere dingen te doen. Vooral even rust.

Vanmorgen moesten Bart en Kiki via een deur onder in het schip naar buiten om met een bootje naar de kade gebracht te worden. Grand Cayman heeft geen aanlegsteiger voor deze reuzen. Ik heb wat foto´s gemaakt van deze vervoersmogelijkheid. Kiki en Bart zijn 4,5 uur onder de pannen. Ik hoop zo dat ze genieten en het leuk hebben ondanks ik er niet bij ben. Kiki is snel uit balans op het ogenblik. Het stoten van haar teen is al een reden om te gaan huilen. Ze is daarentegen ook weer zo in de slappe lach en vreselijk aan het giechelen. Die zit dus pardoes in het prepuberen. Bart kan daar soms kort van in de bocht worden en ik heb met m´n suffe kop niet alles op een rijtje om te luisteren wat dat hondje wat ze gisteren kocht, nou weer allemaal gedaan heeft. Mar verder hebben we heus lol. Nu moet Kiki regelmatiger gaan schrijven voor haar blog en aan haar huiswerk gaan beginnen. Geen simpele opgave. Ze liep al wat achter namelijk en dan zit ze te steunen en te zuchten over wat we nou ook al weer allemaal gedaan hebben.

Verder valt het varen me erg mee, we hebben prachtig weer en het eten is heerlijk. Dan kan je je rot voelen, maar eten doe ik wel hoor. Lekkere Tilapia en zalm, goede steaks en heel veel groenvoer. En laten we dan maar niks zeggen over die overheerlijke toetjes. Vooral de Key lime pie was zalig (gemaakt van limes die alleen op de Keys te vinden zijn), we kunnen er na de cruise ongetwijfeld onze buik mee vol eten als we op de Keys zijn.

(Bart)

Vandaag zijn Kiki en ik aan wal gegaan in Grand Cayman Islands, een Britse kolonie. Vooral te merken aan het linksrijden. Gelukkig hadden wij daar geen last van, want na van het schip gehaald te zijn door een zogenaamde tender kwamen we aan op de wal. Daar gewacht tot onze groep vertrok voor de Stingray Encounter and Turtle Swim-excursie. Na een korte wandeling naar de bus werden we naar een boot gereden die ons in een half uurtje naar een zandbank bracht waar er hele grote roggen waren. En met heel groot bedoel ik dan rustig mijn spanwijdte (dus ongeveer 2 meter in doorsnee). Deze hebben we vastgehouden, geaaid en gevoederd met kleine octopusjes. De roggen kropen dan helemaal tegen je arm en benen op en tenslotte voelde je de inktvis weggezogen worden in een roggenmondje. Heel veel roggen aan de onderkant geaaid, want daar zijn ze lekker zacht. Kiki heeft zich ook vermaakt met snorkelen, want die zwom echt overal en nergens. Ze kreeg ook een aantal complimentjes dat ze zo goed kon blijven drijven. Nou, gelukkig maar…

Na 3 kwartier met de boot weer teruggevaren en met het busje naar de Turtlefarm. Daar kregen we een spoedcursus schildpadden opvangen en mochten we er eentje vasthouden en bevoelen. Soms gingen ze flapperen ten teken dat ze het niet naar hun zin hadden, maar als je ze dan onder hun kin krabbelde werden ze weer helemaal rustig. Hierna snel wat gegeten, want na 3 kwartier moesten we alweer present zijn bij de bus. Na onze lunch dus snel door naar het haaien bassin en de aviaire met vogels. Tijd om te snorkelen in de zoutwaterlagoon met tropische vissen en schildpadden hadden we niet meer, dus dat houden we maar voor morgen als we in Honduras op een privéstrand alle tijd hebben om te snorkelen.

Morgen gaat Engelien gelukkig in ieder geval weer mee…