En weer op het vasteland

Zo jullie hebben even niks van mij gehoord. Dat kwam doordat er zich snot had opgehoopt in m´n rechterwang die de wortels van m´n kiezen irriteerde en ik me gisteren per ongeluk vergeten had in te vetten met een zonnebrand.

Ja je bent een muts of niet. M´n oog en kaak gaven me toch meer problemen dan m´n verbrande vel moet ik zeggen. Ja die hugs en kisses van Bart zo nu en dan waren niet prettig maar verder… Kiki is ietwat verkouden maar heeft gelukkig gisteren nog wel in Mexico tussen hele grote vissen kunnen zwemmen. Kiki en ik zijn moe door de vele indrukken en het snot.

De tweede dag op het privé-eiland staan nog in m´n geheugen gegrift door die aapjes daar. Ze vingen daar dieren op die tussen de wal en schip waren gevallen. Niet letterlijk maar figuurlijk dan he. Sta ik daar met lange slanke handjes in mijn hand en die rare bedrukte blik op hun snuitjes helemaal moederlijk te praten met ze. Die ene ging helemaal met z´n lijfje tegen het gaas zitten zodat we hem/haar konden kriebelen. En liggend op die stoel onder zie zalige grote boom liggen luisteren naar het gekibbel van Bart en Kiki in het water. Het was zalig daar. Nee, echt waar. In Mexico is de kunst het meeste blijven hangen. Wat een kleur en wat een fantasie. Prachtig gewoon. Heel gedetailleerd en friemelig soms. Precisie werkjes waar ik erg van onder de indruk was. Maar laten we vooral ook niet vergeten dat we naar de Lamanai tempel zijn geweest. Ik voelde me helemaal in m´n element, zo moet vakantie zijn. Op je eigen houtje met de lokale bevolking. En dan die boot. Een achtbaan. Vond ik eigenlijk nog leuk ook. Een achtbaan 120 km per uur een uur lang over het wateroppervlak sjezen. Niks zeeziek maar heerlijk de wind over je gezicht voelen want het was best heet die dag. Na de boot moesten onze gezichten even bijkomen. Je huid werd er gevoelloos van. Ik denk dat over een paar jaar dit gesjees afgelopen is. Je maakt er de oevers mee kapot en je beschadigt de mooie natuur. We zagen wat Quakers. Die dat rare dialect Duits praatten. Allemaal hetzelfde gekleed gaan en zich van A naar B vervoeren met paard en wagen. De film Witness met Harrison Ford vond ik ook erg mooi. Maar Quakers kwamen toch oorspronkelijk uit Nederland. Dus die staan wat dichter bij me dan de Amish. Misschien een volgende reis.

Ik vond de Mayatempel erg indrukwekkend. Net als in Egypte vraag je je af hoe ze dat toch voor elkaar kregen allemaal. Je kan het me uitleggen, maar het blijft indrukwekkend en ongelofelijk. De Maya´s bouwde voor ik weet niet hoeveel Goden z´n ding dus er zijn er nogal wat…. Er waren er ook bij met ronde hoeken. En ook immens hoge dingen die gewoon uit een wel hele grote berg grond bleken te bestaan. Goed platstampen en versieren maar. Er waren ook holle bij waar hooggeplaatste figuren in begraven werden. Een gelijkenis met Egypte.

Ik weet dat ze in Italië katholiek zijn, maar ik denk dat ze het hier kunnen toppen. Mexico is katholiek, in hart en nieren. Maar hun kleurrijkheid maakt dat ik het mooier vind dan in Italië. In Italië is het een status. Al het goud verblind je in Italië terwijl het me in Mexico meer een way of life is denk ik.

Vandaag was een rustdag. En dat hadden we nodig. Even niks. Een boek en de kamer. Ik heb zelfs de cursus handdoeken vouwen laten schieten. Gelukkig hebben we het boek nog. Bart is wel naar tour geweest waarbij je een kijkje kon nemen in een van de keukens van het schip. Samen met nog 299 anderen heeft hij zich laten verbazen hoe de keuken op een cruiseschip werkt, terwijl Kiki in ik in slaap zijn gevallen op de kamer. Saai! Welnee, Een leuk boek en even niks is ook zeer welkom in de vakantie. Hij kwam weer lekker terug met een bord met frietjes en een hotdog met sauerkraut. Mar ja, wij sliepen en Kiki wilde niet wakker worden, dus heb ik de frietjes maar samen met Bart opgegeten.

Ik heb me verder te goed gedaan aan een heleboel vis deze week. M´n buik vaart er wel bij. Ik wilde geen vruchtjes eten maar heb toch meloen gegeten en zelfs heerlijke grapefruit. Het allerlekkerste vond ik Key-lime pie. Ik ben er zeker van dat ik, als we op de Keys komen ik er nog wat van ga verslinden. Man, man wat was dat lekker.

En ik ben weer aan het opbouwen. M´n wang en oog zijn aan de beterende hand. Ik haal m´n neus goed op en hou de holtes leeg en dat homeopathische goedje wat je in m´n mond moet spuiten was en is nog steeds van zeer goede hulp. Kiki mocht het eigenlijk nog niet maar dan maar 1 spray i.p.v. van 4 en die was de volgende dag van haar keelpijn af. Uitstekend spul. Misschien nog een busje van inslaan voor we teruggaan.

Morgen gaan we eens even kalm aan uitchecken, auto ophalen en afzakken naar de Key-lime pie en een appartement met een wasmachine, want een week cruisen in de warmte heeft veel van onze kleding in de was doen belanden. Niet alles was even leuk, maar we hebben toch veel leuke dingen kunnen doen en mooie dingen gezien.

Zondag 6 maart

Gisteravond was het helemaal op met Kiki. Wij zijn lekker in het restaurant gaan eten en Kiki heeft wel ….tatatata….2 (lees: twee) frietjes op als avondeten. Meer kreeg ze er niet in. Het arme kind was echt helemaal op. Ook niet zo heel verwonderlijk na twee avonden met shows in het theater en daarna een dag met veel indrukken en een Maya-tempelbeklimming in de volle zon.

Vandaag weer een beetje gestrest opgestaan, want we waren ingedeeld in zone 19 en die moesten om 9 uur van de boot af. Gelukkig waren we al vroeg wakker, vooral vanwege het geneusophaal van Kiki, want die neus zit nog steeds dicht. We hopen dat het vandaag wat beter gaat als we weer uit de airconditioning komen.

Zowaar ging het allemaal heel gesmeerd met uitchecken en zelfs de Amerikaanse douaneman was heel vrolijk en maakte veel grapjes. Meteen met de taxi naar het vliegveld om bij Alamo onze auto op te halen (die er dit keer gelukkig wel was). Ik mocht zelfs uit een hele rij SUV´s er eentje uitzoeken die ik wilde hebben. Toch maar weer mijn goede oude Jeep Grand Cherokee genomen. Heerlijke auto, zelfs in vergelijking met de Ford Edge die we de eerste week hadden. We hebben ook wat grappigs uitgevonden met de nieuwe koffers: in het bovenste vakje van elke koffer zit een soort van bandje met een clip. Nu blijkt dat je die kunt gebruiken om alle koffers van groot naar klein aan elkaar te koppelen, zodat je een soort van treintje krijgt waar je dan mee kunt lopen. Hartstikke handig en energiebesparend met drie joekels van koffers (zie de foto). Het trok ook nog eens wat bekijks op het vliegveld.

Op ons gemakje via de supermarkt Winn Dixie, waar ik meteen een klantenkaart aangesmeerd kreeg en meteen ruim 5 dollar (ca. 10 %)bespaarde op de boodschappen, naar Key Largo gereden. Hier aangekomen bij het Ocean Points Suites Resort de sleutel gehaald en alle koffers weer keurig in rij naar binnen gereden. We zitten op de derde etage in een appartement met 2 slaapkamers met ieder een eigen badkamer, keuken en woonkamer. Meteen twee wassen gedraaid, want dat was wel weer nodig. We hebben een fraai uitzicht op de oceaan, maar helaas vanaf een iets te klein balkonnetje (samen met het gemis van een internet-aansluiting in het appartement het enige minpuntje).

Strakjes een lekker restaurant uitzoeken. Dat is toch wel weer een pré hier hoor: zoveel keus aan boodschappen en eetmogelijkheden. Dan is Hagfors met zijn 4 pizzeria´s toch maar armoedig.

P.S. Ik heb even zitten vogelen met het password (1234567890...hoe moeilijk kun je het maken) van een beveiligde internetaansluiting die we wel in het appartement konden ontvangen en zie daar: nu hebben we ook internet bij ons "thuis". Hoeven we niet iedere keer naar de receptie te lopen met de laptop.